Ziemie, na których obecnie znajduje się Hiszpania mają swoją długą i burzliwą historią. Poprzez wieki pozostawały pod panowaniem i wpływem różnych państw i narodów (m.in. Kartaginy, Rzymu, Wizygotów, Arabów), czego ślady pozostały w architekturze, obyczajach (szczątkowo) i literaturze.
Literatura w każdym kraju pełni funkcję kulturotwórczą oraz spajającą naród. Tak było również w Hiszpanii, której historia była niezwykle burzliwa. Pierwsze zachowane teksty literackie powstałe na ziemiach hiszpańskich to twórczość poetów i pisarzy arabskich. Po okresie rekonkwisty (wyparcie Arabów z terenów półwyspu iberyjskiego) powoli zaczęła się formować literatura hiszpańska. Jeden z pierwszych wybitnych tekstów hiszpańskich to anonimowy “Poemat o Cydzie” z XII wieku. Jest to epos rycerski przedstawiający losy prawdziwego bohatera z historii Hiszpanii - Cyda. Do utworu w ciągu wieków nawiązywało wielu pisarzy, zarówno hiszpańskich, jak i zagranicznych (klasycystyczny francuski dramaturg Pierre Corneille napisał na jego podstawie swe najsłynniejsze dzieło - “Cyda”).
Przez długi czas literatura hiszpańska pozostawała na peryferiach literatury europejskiej, była mało znana w innych krajach aż do okresu baroku. Wtedy właśnie powstały w Hiszpanii wybitne dzieła, a popularność literatury hiszpańskiej eksplodowała. Miało to po części przyczyny geopolityczne - Hiszpania rozwijałą się dynamicznie, jej potęga rosła, a zamorskie kolonie dostarczały funduszy dla rozwoju i ekspansji.
Literatura hiszpańska to w świadomości większości ludzi przede wszystkim “Don Kichot” Miguela de Cervantesa, wybitne dzieło z XVII wieku, nieszablonowa, pełna humoru, ponadczasowa powieść. W okresie baroku rozwinął się również w Hiszpanii dramat, a jego najwybitniejszymi przedstawicielami byli Lope de la Vega i Pedro Clderon de la Barca. W ostatnim czasie dużą popularnością cieszą się książki Ruiza Zafóna Carlosa (“Cień wiatru”, “Więzień nieba”, “Gra anioła”), Arturo Perez-Reverte (“Klub Dumas”, “Ostatnia bitwa templariusza”) i Cuca Canals ("Długa Berta", "Ałtorka", "Płacz, Radosna"),
Literatura w każdym kraju pełni funkcję kulturotwórczą oraz spajającą naród. Tak było również w Hiszpanii, której historia była niezwykle burzliwa. Pierwsze zachowane teksty literackie powstałe na ziemiach hiszpańskich to twórczość poetów i pisarzy arabskich. Po okresie rekonkwisty (wyparcie Arabów z terenów półwyspu iberyjskiego) powoli zaczęła się formować literatura hiszpańska. Jeden z pierwszych wybitnych tekstów hiszpańskich to anonimowy “Poemat o Cydzie” z XII wieku. Jest to epos rycerski przedstawiający losy prawdziwego bohatera z historii Hiszpanii - Cyda. Do utworu w ciągu wieków nawiązywało wielu pisarzy, zarówno hiszpańskich, jak i zagranicznych (klasycystyczny francuski dramaturg Pierre Corneille napisał na jego podstawie swe najsłynniejsze dzieło - “Cyda”).
Przez długi czas literatura hiszpańska pozostawała na peryferiach literatury europejskiej, była mało znana w innych krajach aż do okresu baroku. Wtedy właśnie powstały w Hiszpanii wybitne dzieła, a popularność literatury hiszpańskiej eksplodowała. Miało to po części przyczyny geopolityczne - Hiszpania rozwijałą się dynamicznie, jej potęga rosła, a zamorskie kolonie dostarczały funduszy dla rozwoju i ekspansji.
Literatura hiszpańska to w świadomości większości ludzi przede wszystkim “Don Kichot” Miguela de Cervantesa, wybitne dzieło z XVII wieku, nieszablonowa, pełna humoru, ponadczasowa powieść. W okresie baroku rozwinął się również w Hiszpanii dramat, a jego najwybitniejszymi przedstawicielami byli Lope de la Vega i Pedro Clderon de la Barca. W ostatnim czasie dużą popularnością cieszą się książki Ruiza Zafóna Carlosa (“Cień wiatru”, “Więzień nieba”, “Gra anioła”), Arturo Perez-Reverte (“Klub Dumas”, “Ostatnia bitwa templariusza”) i Cuca Canals ("Długa Berta", "Ałtorka", "Płacz, Radosna"),
RSS Feed